Vader: held of boeman?

Vorige zondag was het vaderdag. Bijna alle landen van de wereld wijden een speciale dag toe aan alle vaders, ongeacht cultuur, ras, religie, afkomst,… Als we een gemeenschappelijk kenmerk hebben met de mensen over de hele wereld, dan is dat wel een vader hebben.

Onze vader is essentieel aan ons leven. Hij geeft ons het leven, zonder hem zouden we hier nooit zijn. In familieopstellingen zien we dat jongens hun mannelijke kracht van hun vader krijgen en meisjes hebben een gezonde band met hun vader nodig om een mooie relatie te kunnen hebben later.

Ik heb zo vaak gehoord dat de vader als het ware de 'slechterik' is. Hij is afwezig, hij doet zijn echtgenote of kinderen pijn, hij laat zijn gezin in de steek... Maar er zijn ook vaders die buitengesloten worden en de kans niet krijgen om zich te bewijzen. Of ze trekken helemaal alleen de wereld in met een grote verantwoordelijkheid over hun gezin, omdat velen ervan uit gaan dat een man zichzelf draagt. En dan nog te zwijgen over de verwachting dat mannen geen emoties mogen uiten. Geven we geen tegenstrijdige boodschappen? We beschuldigen precies de vader van de dingen die we precies verwachten van hem! Het is nooit goed genoeg. Misschien ‘zien’ we hem niet echt voor wie hij werkelijk is, wat hij meegemaakt heeft, wat hij allemaal voor zijn gezin wilt realiseren.

Wat associeer jij met het woord ‘vader’? Iets positiefs, of eerder iets negatiefs? Post het in de comments!

Op de foto: tarotkaart ‘de Keizer’. Deze kaart symboliseert de Vader, het leidend en richtinggevend principe, iemand die doelbewust plannen maakt en ze realiseert, iemand die actiegericht en vooruitstrevend is en alles wil bereiken wat hij wil bereiken.